• Hovedside
• Om historielaget
  • Styret
  • Bli medlem
• Boksamling
• Nettressurser
  • norgeshistorie.no
  • historisk leksikon
  • 2. v-krigsleksikon
  • Våre falne
• Gard og Bygd
• Alle artiklene
• FrØ-bladene

Song om Vikene

Denne songen vart skriven til slekts-stemnejubiléet 1948-1988 i Vikene.

Tone: ”Mellom bakkar og berg …”

Song om Vikene

På ei strime av fjellgrunn mot havet

våre fedre si livsstund fekk lagt.

Her fanst føda ved slitet og kavet,

med naturen si urkraft i pakt.

Det var båten, med garn og med snøre,

som låg dagstøtt i tanke og sinn,

og det kunne vel røyna humøret

når det hausta med veke-lang vind.

For når havet mot strendene strøymde,

med si bylgje med kvitfakset på,

slik at skumråket ”Småskjerå” gøymde,

var det berre å venta og sjå.

Straks det spakna, til naustet gjekk veien,

og han far tok om årane tak.

Ut på ”Stråkå” og ”Grunnen” beit seien.

Innom ”Lamholmen” duppa eit ”vak”.

Men når kvalen vart sett ifrå haugen,

med si blåsing og jaging frå vest,

då fekk notbåten foss framom baugen –

då kom silda, den gjevaste gjest.

Før det dagast kom stellet i fjoset,

der var bøling om ikkje så stor.

Det blei rauting når talgelykts-ljoset

kom inn døra i handa ’nas mor.

Det var høystrå-rasjonen som venta,

men når frostvinden kulsa kvar kropp,

vart frå eldhuset ”varmbrynning” henta,

med eit lett-strøk av byggmjøl på topp.

Ho laut hasta som mat skulle bera, -

der var også i stova ein flokk.

Kvar ein ting skulle hendene gjera,

i frå gruva til vev og til rokk.

Det vart sommar og helg over vika.

Det sprang berrføtte born over strand.

Eit par måkar mot blåhimlen skrika.

Burt i bukta der dukka ei and.

Der låg båten så stillt i sitt feste,.

Opp mot løvegg stod rive og ljå.

Dei drog tidleg, og kledd i sitt best,

dei som mila til kyrkje sko’ gå.

Som det lyddest til slekter, dei fleste,

fekk dei med seg dei bærande ord:

Du skal elska din Gud og din neste.

Du skal æra din far og di mor”.

R.S.

(Kommentar: R.S. tyder Rasmus Skeie.)